Karina (of Krientje voor bekende) is naar eigen zeggen een prettig gestoorde moeder van twee, en al heel wat jaartjes onze columnist. Elke maand schrijft zij op HappyMOMs wat haar bezighoudt.

Regelmatig, op doordeweekse dagen, zo ’s morgensvroeg: Als Jaap al naar zijn werk is en mijn kinderen zich vermaken voor de tv totdat ze naar school moeten. Dan pak ik mijn mobiel en mijn extern(e) toetsenbord (want de computer opstarten vind ik dan teveel gedoe) en ga ik zitten schrijven. In alle rust, ongecompliceerd, gewoon lekker even de dag doornemen, al mijn frustraties en binnenpretjes opschrijven. Ik heb meestal niet lang de tijd, maar de tijd die ik heb benut ik optimaal.

Ik heb afgeleerd om alles te posten. Eerder was het vooral heel belangrijk voor mij om mijn hersenspinsels te delen. Eerlijk gezegd was dat vooral om mijn gelijk te halen, bepaalde leugens uit de wereld te helpen en mijn imago op te poetsen. Maar dat delen heeft minstens zo vaak voor, als tegen me gewerkt en onrust veroorzaakt waar ik eigenlijk niet op zat te wachten. Blogs en columns schrijven is leuk, ze delen met anderen ook, maar regelmatig bleken mensen heel iets anders te lezen in mijn columns dan ik geschreven had. Ik weet het, dat is het risico van het vak maar vervelend is het wel.

Schrijven is voor mij nog steeds erg belangrijk en ik schrijf nog steeds haast iedere dag. Maar ik heb ontdekt dat het posten van mijn hersenspinsels veel minder belangrijk voor mij geworden is. Ik heb het niet meer nodig om mijn gelijk te halen, mezelf uit te leggen of begrip te kweken middels mijn blogs. Sterker nog, ik vind het inmiddels fijner om mijn gedachten voor mezelf te houden zodat ik niet afgerekend kan worden op datgene wat anderen lezen.

Ik heb al eens in een blog geschreven dat ik, net als mijn dochter, te veel praat. Maar behalve te veel praten, schrijf of schreef ik eigenlijk ook teveel. Dit jaar ben ik begonnen met minder te posten. Ik post niet half zoveel meer als ik gedaan heb en ik moet zeggen, dat bevalt me goed. Schrijven is een stuk prettiger als ik er geen rekening mee hoef te houden dat ik de inhoud van mijn verhalen moet kunnen verdedigen. Schrijven is pas echt ontspannend als je gewoon los kunt gaan en geen rekening hoeft te houden met lange tenen of de gevoelens van mensen die zich aangesproken voelen terwijl het helemaal niet over hen gaat.

Schrijven alsof mijn leven er vanaf hangt met alle lusten maar zonder de lasten. Mijn vergezochte, soms sarcastische, onethische en provocerende gedachtegang op papier zetten zonder verantwoording te hoeven afleggen. Achteraf is het altijd gemakkelijk praten maar dat had ik veel eerder moeten doen!

14- 02- 2017
Karina Andeweg,

Meer lezen van Karina?

Neem dan eens een kijkje op haar eigen website!

Of lees de eerder columns op HappyMoMs

• Genieten van het moment
• Opleiding voor geluk
• Heb ik dat?
• Onaangetast