Belofte maakt schuld

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Mandy, lees hier haar bio.

Ik race door de supermarkt, op zoek naar de lekkerste stukken chocolade. Terug in de auto, zie ik dat het vijf voor negen is. Kak, even gas geven, want om 10 over 9 is de afspraak. In de parkeergarage vind ik, as usual, geen parkeerplekje en met wat interessante manouevres, weet ik mijn ‘Yoko Ono’, mijn hyundai, te parkeren op het smalste plekje dat er volgens mij bestaat.

Ik loop naar de ingang. De Corona hokjes zijn weg en het voelt niet meer alsof je door de border security van de Verenigde Staten moet. Er zit geen streng ogende meneer achter de balie, maar twee goedlachse mevrouwen. Ik loop langs de portier en denk even terug aan het moment dat ik hier aan de nachtportier 7 weken geleden met een bolle buik om half 5 's ochtends moest vertellen dat ik de route naar het geboortecentrum wel wist. Ik was er tenslotte wel eens geweest voor een onderzoek.

Brok in mijn keel. Hier. Deze plek. Hier begon ons grote avontuur. Het avontuur dat kleine, grote vent heet.

Rechts naast me pakt een meneer een rolstoel voor zijn vrouw. Het moment dat ze gaat zitten zie ik haar bolle buik. Een mooie zwangerschapsbuik. Aan het koffertje en de videocameratas kun je zien dat ze net zo een mooi avontuur tegenmoet gaan. Ik wens ze succes en haast me naar mijn afspraak.

15 minuten later loop ik met 2 repen chocolade en 20 kabeltjes aan mijn lijf bevestigd, omdat mijn hartslag tijdens de bevalling een beetje gek deed, door naar het geboortecentrum. Een gastvrouw achter een grote bril vraagt me of ze me kan helpen. Ik leg haar uit dat belofte schuld maakt en als je tijdens je bevalling te vaak sorry zegt, je bij de verloskundige en verpleegkundige een reep chocolade moet inleveren. Ze lacht en zal het doorgeven. Stiekem peuzelt ze het vast en zeker zelf op.

Ik vervolg mijn weg naar buiten. Naar ons grote avontuur. Naar mijn kleine, grote vriend. Het is een reminder aan mezelf: zie je wel, de plek waar je grootste avontuur begonnen is - hoe pijnlijk het ook was -zal je altijd blijven ontroeren en is helemaal niet eng.