De duizendpootmoeder

Dit verhaal is geschreven door Happy Gisela, lees hier haar bio.

Ondanks dat ik me best wel bewust ben van het grote aantal taken en rollen die ik heb, frustreert het soms toch nog mateloos wanneer het me niet lukt om af te ronden wat ik in mijn hoofd heb. De afgelopen weken was dit keer op keer het geval. Elke keer wanneer ik dacht wat tijd voor mezelf te hebben en even rustig te gaan zitten, was er wel iemand die aandacht vroeg.

Onze jongste, Lily, heeft begin deze maand haar tweede vaccinatie gehad en bleef maar kwakkelen daarna. Nu is afgelopen week ook haar eerste tandje doorgebroken, wat natuurlijk niet meegeholpen heeft. Waar ze eerst voornamelijk huilde als ze honger of pijn had, kan ze tegenwoordig ineens vanuit het niks helemaal losgaan en het enige wat dan helpt, is met haar rondlopen of haar voeden. Ik geef nog steeds borstvoeding dus die ‘taak’ komt dan bij mij terecht. Ik geniet ervan dat ik nog steeds borstvoeding mag geven, maar het slokt ook een groot deel van mijn dag op, zeker nu ze in de vakantie niet naar de opvang gaat.

Het liefst zou ik deze dagen volop besteden aan het afronden van mijn scriptie (master Onderwijswetenschappen) en het verder uitbreiden van mijn eigen bedrijf en website. Toen ik een paar jaar geleden met het pre-masterprogramma begon, had ik nog niet kunnen voorspellen dat mijn leven zo drastisch zou veranderen en zo druk zou zijn. Natuurlijk doe ik dat mezelf aan, maar ik zou toch wel erg blij zijn als ik in elk geval dit onderdeel af zou kunnen vinken.

In de afgelopen jaren heb ik mijn huidige partner opnieuw ontmoet (we kenden elkaar al vanaf groep 1 van de basisschool), zijn we samen gaan wonen, verhuisd, hebben we een prachtige dochter gekregen - naast de twee grote dames die ons gezin al rijk was - en heeft hij me vorig jaar ten huwelijk gevraagd. We hebben elkaar weer ontmoet bij de verkiezingscampagne van de PvdA waarvoor we gevraagd waren op de lijst te staan. Aan het eind van de avond vroeg hij me mee uit en sindsdien heeft hij me niet meer losgelaten. In de gemeenteraad zijn we uiteindelijk niet terecht gekomen, maar we zijn wel allebei in een commissie gestapt. Het gemeentewerk is leuk en interessant, maar ook intensief. Er gaat menig avond inzitten, we zijn dan ook heel blij met de zomerreces.

Na alle drukte kan ik dan dubbel genieten van een rustige avond alleen of met mijn vriend. Die momenten zijn zo nodig om even bij te tanken. De momenten waarin je even tot jezelf kunt komen zonder tegelijkertijd bezig te zijn wat ieder ander misschien ook van je nodig heeft. Gewoon alleen jij.

Ik geniet met volle teugen van alle drie mijn meiden en het grote leeftijdsverschil geeft daar juist een extra dimensie aan. Regelmatig krijgen we te horen dat de jongste vast drie moeders heeft en dat we altijd een oppas hebben. Ondanks dat dit zeker helpt en ze altijd bereid zijn ons te helpen, proberen we hier zo min mogelijk op in te zetten. We willen ieder echt de ruimte geven zichzelf te zijn. Het doet me denken aan wat Jessie (10 jaar oud) zei toen we vertelden dat ik zwanger was; “Je weet toch wel dat kleine kinderen echt niet altijd leuk zijn?” Ik moest heel hard lachen en kon haar alleen maar gelijk geven. Ik wil ook niet dat ze zo naar hun zusje gaan kijken omdat wij ze te veel in een rol zetten die niet voor hen bedoeld is.

Alle drie de meiden stralen als ze elkaar zien en missen elkaar wanneer iemand er een aantal dagen niet is. Natuurlijk kunnen de oudste twee elkaar wel eens schieten, maar dat is alleen maar gezond. Zo lang ze elkaar geen pijn doen, komt het wel goed. Ze weten uiteindelijk precies wat ze aan de ander hebben en zeggen zelf dat ze niet zonder de ander kunnen (maar zonder klef geknuffel).

Misschien dat ik de komende dagen wat meer ik-momentjes in kan plannen en op die manier wat verder kom met mijn mentale lijstje. Stap voor stap een beetje dichterbij het afronden van die scriptie en het verder opzetten van mijn website, maar tussendoor gelukkig ook volop genieten van mijn gezin en de dagen die we samen hebben. Uiteindelijk is dat toch het meest kostbaar.