Dromen van goed slapende engeltjes

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Kimberley, lees hier haar bio.

Ja het is weer eens zo ver, beide kindjes snotverkouden, kriebelhoest en de kleinste krijgt ook nog eens een tandje door. Als er een hel zou bestaan dan zou dat een wereld zijn waar je Never-Nooit-Niet zou mogen slapen. Want ja, slaap? Rust? Wat moet je ermee? Ik kan je vertellen, een hele hoop!

Je merkt echt aan jezelf dat het aan je gaat vreten. Letterlijk vreten want er blijft niks meer van je over. Wat je normaal zingend zou doen, doe je nu grommend. Wat je normaal huppelend zou doen, doe je nu kruipend. Wat je normaal lachend zou doen, doe je nu huilend. Waar je normaal met geduld op zou reageren, reageer je nu schreeuwend op. Ja, een ontaarde moeder. Zo voel ik me dan op zulke momenten. Maar nee, ik ben ook gewoon maar een mens. Ik mag me heus wel zo voelen. Toch?

Hoewel je jezelf ook kan opladen met alle leuke momenten; zo’n heerlijke schaterlachbui van je kleine baby of je kleine meisje die als een model rond paradeert met haar hand in haar zij en elke seconde vraagt ‘mama mooi ?’.. Een goede nachtrust is echt priceless!

En dan hoor je je collega zonder kind(eren) zeggen: ‘Zo, ik ben echt moe’. Dan zie je een puber geeuwend door de supermarkt heen lopen. Dan zie je een slapende peuter in het fietsstoeltje met z’n hoofd in de meest ongemakkelijke houding. En het enige wat er door je heengaat, of eigenlijk de twee dingen die door je heengaan zijn; “je moest eens weten wat echte vermoeidheid is” en “oh, wat zou ik een moord doen om even zo oncomfortabel in slaap te kunnen vallen in een fietsstoeltje”!

Ik hou echt van m’n kindjes, maar soms - soms wel eens wat vaker dan soms - wordt het me toch echt wel eens teveel. En vaak - ja best wel vaak - droom ik van goed slapende engeltjes en een hele goede nachtrust!

En wanneer andere moeders het hebben over hele lieve baby’tjes en kindertjes die vanaf het begin al nachten doorslapen dan denk ik stiekem: ‘dat kan me never-te-nooit-niet de waarheid zijn!’.

Terwijl ik dit schrijf, heeft mijn partner onze dochter naar bed gebracht (en is hij lekker naast haar in slaap gevallen), ligt onze zoon in mijn armen te snurken en ik kan een wedje met je leggen dat wanneer ik opsta om hem in z’n ledikantje te leggen, ik weer opnieuw kan beginnen en dit de zoveelste slapeloze wordt.

Slaap (niet) lekker!