Me time

Ik vond het woord me-time, als moeder, altijd een beetje een overbodig woord. Hoezo me-time? Het leek mij dat je door de dag heen zeker wat minuten of een uurtje kan aangrijpen om iets voor jezelf te doen waar geen kinderen bij betrokken zijn. En eerlijk is eerlijk, dat ging mij ook prima af. Als de kinderen sliepen, of even televisie keken dan pakte ik mijn momentje. Inderdaad, het waren niet veel momenten maar genoeg voor mij. En anders had je altijd de avond nog. Ik was zeer tevreden over mijn me-time.

Tot corona om de hoek kwam kijken. Lieve lezers, wat ben ik na 3 maanden toe aan me-time. En dat is niet overdreven. Waar ik eerder de lading van het woord niet begreep, zou ik het woord nu uitgevonden kunnen hebben. De lockdown naar aanleiding van het coronavirus in Ierland ging in maart jl. van start en is nu, eind mei, voor een klein deel opgeheven.We mogen ons weer 5 km van ons huis begeven, waar dat wekenlang 2 km was. Over een paar dagen worden dat 20 km; feest! De afgelopen maanden waren leuk, gezellig, bijzonder maar ook een beproeving op sommige vlakken. En een daarvan was me-time. Tja, dat zat er gewoon niet echt in. Mijn man werkt al weken thuis en is allerliefst wat betreft meedenken en meehelpen maar hij moet gewoon elke dag, de hele dag, werken. Aangezien de kinderen niet naar school of de crèche gaan (en dat tot september zo blijft), zijn we met elkaar thuis. Normaal gesproken werkte ik in de avonduren aan mijn part-time baan maar ook dat is de afgelopen maanden een beproeving gebleken.

Vol frisse moed begon ik in maart aan de lockdown met allerlei ideeën. Ik had knutselspullen voor een heel dorp in huis, ik bedacht verwoed leuke binnen uitjes (toen zat het weer nog niet zo mee) en activiteiten en ik maakte hele schema’s om de dagen zo leuk mogelijk door te komen. So far, so good. De kinderen vonden het allemaal erg leuk; ’s ochtends een disco, ’s middags tenten bouwen en ’s avonds pannenkoeken eten. En af en toen een momentje je vervelen? Dat is ook goed voor je, dacht ik dan. Terug naar school? ”Nee liever niet”, zei de oudste. En ik vind het ook heel erg leuk om de hele dag de 3 mannetjes om mij heen te hebben en lekker thuis aan te tutten.

Maar na een paar weken, toen duidelijk werd dat de situatie in de nabije toekomst zo zou blijven begon er toch iets te knagen. Ik wilde graag naar buiten, een serie binge-watchen, een boek uitlezen, mijn fotoboeken bijwerken, sporten, koffie drinken met een vriendin of een uur aan de telefoon hangen. Maar overdag was dit geen optie; met een beetje geluk kreeg ik een uurtje voor mezelf als de baby sliep, de oudste aan zijn huiswerk zat en de middelste een puzzel maakte of tv keek. Maar in dat uur moest eigenlijk ook een was gedraaid worden, een afwasmachine leeg gehaald worden, of een stofzuiger door het huis gehaald worden. Daarnaast is thuis scholing in theorie heel leuk bedacht, maar vergt ook erg veel tijd van ouders.


Met andere woorden; na 8 weken was ik ernstig toe aan me-time. En ik denk, en weet, met mij vele andere ouders. Ik heb gelukkig een erg lieve man die mij zeker tijd voor mijzelf gunt maar met een volledige lockdown zijn ook je uitjes ernstig beperkt. Gelukkig kan ik mijzelf erg goed vermaken binnenshuis dus ik mag zeker niet klagen. Maar het is wel even aanpassen. Iedereen beleeft dit anders en in Nederland is iedereen weer vrijer om te gaan en staan waar hij of zij wil, maar hier in Ierland blijft dat voorlopig nog even anders.

Ik probeer het altijd van de positieve kant te zien; ik ben blij dat de kinderen gezond en lekker thuis zijn. Dat ze genieten van deze tijd, dat het, heel on-iers, al weken prachtig weer is waardoor we extra genieten van onze tuin en de prachtige natuur, rivieren en verborgen plekjes in onze 2 km zone. We zijn afgelopen weken al een paar keer naar het strand geweest en de bergen in. Ik geniet van het feit dat mijn man zoveel thuis is en mij af en toe heerlijk laat uitslapen en ik geniet van de afstand koffies en afspraken met vriendinnen en hun kids. Daarnaast heb ik vorige week een puzzel van 1000 stukjes gemaakt:)) Kortom, ik geniet eigenlijk heel veel denk ik tevreden als ik op mijn stoel in de zon met een kopje koffie en een boek zit. Genietend doe ik mijn ogen even dicht. Blote voetjes komen naderbij. “Mam, Pieter heeft mijn pennen afgepakt en je moet mij helpen met huiswerk. In het andere oor: “Mama, Feiko huilt en Philip heeft me geduwd toen ik zijn pennen afpakte.” Vijf minuten mensen, vijf minuten rust kreeg ik vandaag. Zuchtend sta ik op uit mijn stoel krampachtig dat gevoel van tevredenheid vasthoudend terwijl ik mijn zegeningen tel…