Meisjes, meisjes, meisjes

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Car, lees hier haar bio.

Een vriendin vroeg mij laatst of ik wel eens meiden-uitjes met mijn 5-jarige dochter heb. Om eerlijk te zijn; die heb ik (nog) niet. En wat zijn dat trouwens; meiden-uitjes? Is dat winkelen? Elkaars nagels lakken? 

De afgelopen jaren stuitte ik op interessante artikelen en opvattingen over de opvoeding van meisjes met betrekking tot hun uiterlijk. Ik vind het nogal wat; de verantwoordelijkheid om een zelfverzekerd meisje af te leveren aan de maatschappij. Hoe doe je dat? Ik denk dat het een combinatie is van het karakter van het kind en de opvoeding. En dat laatste heb je als ouder zelf in de hand. 

Als ik aan mijn eigen jeugd denk, ging het bij ons thuis nooit over uiterlijk vertoon; make-up, kleding of gewicht (behalve dat het een gezond gewicht moest zijn). Ik ben dan ook van mening dat je als moeder moet proberen niet te veel met je uiterlijk bezig te zijn in het bijzijn van je dochter. Zorgen dat je jezelf opmaakt zonder dat zij mee kijkt, bijvoorbeeld. Zo ziet zij niet dat jij jezelf elke dag mooier wil maken voordat je de deur uit gaat (en dus eigenlijk niet tevreden bent met hoe je er zonder make up uit ziet). Begrijp me niet verkeerd, natuurlijk mag je wat aan je uiterlijk doen. Dat doe ik zelf ook alhoewel ik niet veel verder kom ( qua tijd) dan een BB creme, wenkbrauw potlood en mascara. Maar uren tutten en “make uppen” voor de spiegel geeft - denk ik - een verkeerd signaal aan je dochter af. 

Ik probeer ook bewust niet te lang voor de spiegel te staan waar zij bij is, maar zorg ervoor dat ik iets aantrek en even een snelle blik in de spiegel werp om te kijken of ik mijn trui niet binnenstebuiten aanheb. Als ik even op mijn gewicht wil letten zal ik niet tegen haar zeggen dat dat de reden is dat ik geen koekje neem. En als we het hebben over suiker, dan vertel ik haar dat het niet gezond is om te veel suiker te eten en niet dat je er dik van wordt. En ik heb het niet over koolhydraten en calorieën maar probeer haar bij te brengen dat groenten gezond voor je zijn. En dat je er spierballen van krijgt!

Opmerkingen over kleding of lichamen van andere vrouwen in haar bijzijn, maak ik niet. Geen positieve en geen negatieve. Natuurlijk vind ik het ook leuk om nieuwe kleren te kopen voor haar, maar ik probeer er niet teveel aandacht aan te besteden. Geen opmerkingen als: ‘Oh, dit staat zo mooi!’. Ik probeer het meer functioneel te verpakken naar haar toe; "je krijgt deze nieuwe jurk omdat die oude jurk te klein werd.” 

Ik wil graag dat ze beseft dat het niet om uiterlijk draait in het leven, maar dat het belangrijker is dat je aardig bent. 

Op Instagram zie ik zoveel kinderen die elke dag gefotografeerd worden in nieuwe outfits. Welk signaal geef je dan af als ouder? Ik vind het ook leuk als mijn dochter er leuk uitziet. Maar in het geval dat ik – en dat is zelden - mag uitkiezen wat ze aantrekt, en ik vind dat ze er heel leuk uit ziet hou ik dit wel voor mezelf. Mijn enthousiasme met haar delen doe ik in ieder geval niet. Want is dat belangrijk? Doet het er toe? Haar prijzen voor de interessante combinaties die ze zelf uitkiest de meeste dagen van de week doe ik daarentegen wel! 

Je vindt je eigen kind natuurlijk de allermooiste en dus is het heel verleidelijk haar dit ook te vertellen. Toch probeer ik dat niet te doen. Ik probeer haar te complimenteren met een tekening of met een zwemles die goed ging. Een compliment dat niet om haar uiterlijk draait. 

Ik zou iedere moeder willen aanmoedigen zich hier elke dag bewust van proberen te zijn en zo min mogelijk de focus op het uiterlijk te leggen. Dat komt bij meisjes namelijk vanzelf wel als ze ouder worden en hier hoef je als moeder niet mee te beginnen. Ook ik moet hier nog veel in leren, maar de bewustwording is er!