Mijn 5e zwangerschap-deel 2-

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Virginie, lees hier haar bio.

Dit is deel 12 van het verhaal van Virginie over haar kinderwens. Lees hier deel 11

Terwijl ik al zo’n 5 minuten, vrolijk genietend van mijn ijsje, op mijn kamer terug was kwam mijn man binnen gesneld en slaakte een zucht van verlichting. Hij was op de gang aangesproken door een van de verpleegsters of hij “meneer Mennes” was en dat bezorgde hem een hartverzakking want wat was er aan de hand dat hij hier en nu aangesproken werd? Was er toch iets niet goed gegaan? Dat bleek gelukkig niet het geval maar, zoals mijn man direct uitlegde, hij was tijdens het wegrijden van mijn bed richting de OK toch wat angstig geworden. Hij werd ineens overspoeld door het “Wat nou als”-gevoel. Wat nou als de narcose niet goed ging? Wat nou als de operatie fout zou gaan en mijn baarmoeder voor altijd verpest zou zijn? Maar bovenal, wat nou als ik ineens zou komen te overlijden? Hij vond het compleet irrationele gedachten maar kon het gevoel niet kwijtraken toen hij een rondje door Leuven wandelde terwijl ik geopereerd werd. Bij terugkomst op mijn kamer en bij het zien van mijn gelukzalige blik verdwenen al die gedachten direct als sneeuw voor de zon. Het was goed gegaan!

Ongeveer 3 uur na de laatste lik van mijn ijsje begonnen we aan onze terugreis. Het duurde zo’n 3,5 uur maar het verliep allemaal heel voorspoedig. Ik had niet echt pijn maar was wel wat suffig en moe van de narcose dus eenmaal thuis dook ik direct mijn bed in. De volgende dag was ik eigenlijk alweer de oude. Het enige waar ik op moest letten was het vermijden van intense en abrupte bewegingen en ik mocht niets tillen of doen waarbij er druk op mijn baarmoeder kon komen te staan. Het herstel is namelijk vrij simpel omdat de baarmoeder een spier is. In mijn geval hadden ze de bovenkant van de hartvorm doorgeknipt waarna de twee helften van de spier vanzelf weer aangroeien. Hechtingen zijn dus niet nodig, rust daarentegen is van belang. Dat hield ik zo’n twee weken in acht tot de lichte bloeding gestopt was en toen hervatte ik mijn werk weer.

Het advies van onze Belgische arts dr. Puttemans was verder nog als volgt; eerst 8 weken herstel. Dit hield in; geen onbeschermde seks om te allen tijde een zwangerschap te voorkomen. Na deze hersteltijd zou mijn cyclus zich mogelijk nog wat moeten herstellen voor 1 a 2 maanden en dan zouden we het een half jaar mogen ‘proberen’ op de natuurlijke manier, alvorens we bij dr. Puttemans terug moesten komen voor het bespreken van de mogelijkheden met IVF. Ik heb in de afgelopen 2,5 jaar altijd geroepen dat ik bij ons niet geloofde in IVF. Waarom weet ik niet, dat voelde gewoon zo. Maar als de zwangerschap niet spontaan zou optreden, wat tot dusverre 3 van de 4 keer gelukkig wel was gebeurd, dan zou ik die stellige overtuiging van mij toch nog maar eens onder de loep moeten nemen en wellicht IVF overwegen. Maar goed daar hoefden we nu niet mee bezig te zijn, eerst herstellen.

Januari, februari en maart gingen voorbij en mijn cyclus was heel wisselend. In april zei ik daarom tegen mijn man; “als mijn cyclus volgende maand ook nog zo wisselvallig is qua duur wil ik toch even de arts bellen want misschien heeft het wel met de overgang te maken”. De angst voor de vervroegde overgang gaat kennelijk nooit echt uit mijn systeem, hoe vaak deze bevinding ook al is genuanceerd. Maar ‘gelukkig’ startte mijn menstruatie netjes op dag 27, een maandag, de dag voor ik dacht ongesteld te moeten worden. Omdat ik elke dag sportte en flinke stukken wandelde, verwachtte ik -met de enorme krampen en rugpijn- dat de bloeding goed door zou zetten zoals het altijd deed. Maar dat deed het niet. Een bloeding was er zeker, helderrood en teveel om te spreken van een lichte bloeding, maar er was niet echt sprake van volop doorzetten. Om zoveel mogelijk uit te sluiten wachtte ik dinsdag en woensdag af en deed toen maar een zwangerschapstest. Ik kon natuurlijk niet zwanger zijn met deze bloedingen maar dan had ik dat in ieder geval uitgesloten. Tot ik een heel licht streepje zag...