Mijn derde zwangerschap

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Virginie, lees hier haar bio.

Dit is deel 4 van het verhaal van Virginie over haar kinderwens. Lees hier deel 3

Kort na mijn tweede miskraam riep iedereen te pas en te onpas dat ik “zo weer zwanger zou zijn want vrouwen zijn na een miskraam super vruchtbaar”. Zowel mannen op werk als vrouwen om mij heen deden een miskraam af als een ‘oepsje’ waarna alles snel weer beter is en je verder kan.

Zwangerschap na miskraam

Ik wilde heel graag verder maar het verdriet van die tweede miskraam deed heel veel met mij. Ik was angstig geworden. Dit was niet zomaar iets, dit was twee keer achter elkaar gebeurd en allebei voor de 8 weken. Toch wilde ik positief blijven en niet opgeven. Ik focuste enorm op het zwanger worden maar toen dat na vijf maanden nog steeds niet was gelukt kreeg ik een burn-out. Ik had amper stil gestaan bij mijn laatste miskraam want zoals mijn toenmalige werkgeefster zei: “Toen ik een miskraam had bij 14 weken was ik de volgende dag gewoon weer aan het werk”. En dus ging ik -met dat dwingende bericht in mijn achterhoofd- na een week weer aan het werk. Idioot natuurlijk maar ik wist niet beter.

Vlak voor ik in die burn-out terecht kwam hadden mijn man en ik een vruchtbaarheidsonderzoek laten doen via de huisarts. Bij mijn man was alles oké dus na zijn uitslagen werd ik onderzocht. Kennelijk werd er wel heel uitgebreid onderzocht tot verbazing van diverse artsen die wij naderhand spraken.

Ik zat inmiddels “ziek” thuis en had half juni een afspraak bij de gynaecoloog om mijn onderzoeksresultaten te bespreken. Naïef als ik -kennelijk nog steeds- was wuifde ik de bezorgdheid van mijn man weg toen hij zich verontschuldigde dat hij niet meekon. Eerlijk gezegd had ik daar zelf überhaupt niet over nagedacht. Ik stapte nietsvermoedend op de fiets, kwam binnen bij mijn gynaecoloog en liep weg met de volgende steekwoorden: vervroegde overgang, lage eicelvoorraad, eicellen invriezen, geen tijd te verliezen en stollingsproblemen. Ik. Was. In. Paniek! Het vervelende was dat de gynaecoloog weinig context creëerde en dat ze dat ook niet kon en wilde doen omdat daar fertiliteitsexperts voor zijn. Let wel, deze experts waren 6 tot 8 weken(!) later voor het eerst beschikbaar voor een afspraak in het AMC. Dat zijn twee cyclussen!!!

Een maand later ontving ik telefonisch ook nog het “briljante” nieuws dat ik een chromosoomafwijking had en toen was de koek redelijk op. Ik zag het echt niet meer zitten en dacht dat ik nooit meer zwanger zou worden. Wat volgde waren diverse ziekenhuisbezoeken, meerdere vervolgonderzoeken, second opinions en een bezoekje aan een Belgische arts.

Ik geloof tot op de dag van vandaag dat alle stress rondom mijn tweede miskraam, de uitslagen van het onderzoek en de angst die daarmee gepaard ging, ervoor gezorgd hebben dat ik ruim een jaar lang niet zwanger werd!