Mijn derde zwangerschap - deel 3

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Virginie, lees hier haar bio.

Dit is deel 6 van het verhaal van Virginie over haar kinderwens. Lees hier deel 5

Ronde 2 van IUI was echt verschrikkelijk! Waar ik tijdens de inseminatie van ronde 1 nog aan onze fertiliteitsarts liet weten dat het mij best meeviel, werd ik na de start van ronde 2 binnen twee dagen enorm depressief van de hormonen die ik injecteerde. Ik zag het allemaal niet meer zitten; ik was negatief over alles en vooral naar mezelf toe. Ik had een enorme eetlust met als gevolg vreetbuien, ik wilde alleen maar in bed liggen en vooral niemand spreken en erger nog; elk bericht over een zwangere in mijn omgeving voelde als een messteek in mijn hart.

Ondanks alles wat mijn man en ik samen ervaarden, hielden we ook deze ronde voornamelijk voor onszelf. Een enkeling wist van ons fertiliteitstraject maar dat was simpelweg omdat we anders de gemaakte afspraak niet konden afzeggen. Van die zaken waar je je helemaal niet mee bezig wil houden, laat staan dat je erop voorbereid was, dat dit ok een aspect zou zijn van dit slopende traject.

Wat deze poging ook lastig maakte was het feit dat mijn follikels niet goed groeiden. Halverwege het traject werd om die reden mijn dosering hormonen verhoogd en ontstond er weer meer angst. Want, als ik weinig eicelvoorraad heb en de stimulatie werkt niet goed, wat betekent dit dan voor mijn mogelijkheden om zwanger te worden? Lukt het allemaal nog wel op tijd? Zijn er nog wel voldoende eicellen? Is de kwaliteit van de eicellen nog wel goed? Ik leefde die periode enorm in mijn hoofd en merkte dat ik gewoon niet goed functioneerde, laat staan een leuk mens was. Toen ook deze tweede poging mislukte was ik er eigenlijk klaar mee. Maar ondanks dat ik het zo intens en zwaar vond, besloten mijn man en ik samen dat we toch direct een derde poging gingen starten. Achteraf bezien is het een gekke gewaarwording dat je besluit jezelf en je partner keer op keer bloot te stellen aan iets dat zoveel geweld met zich meebrengt, enkel en alleen omdat je wens groter is dan hetgeen je op dat moment ervaart. Maar dat is simpelweg het leed dat kinderwens heet...