Mijn verhaal (8)

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Sasha, lees hier haar bio.

Met een dichtgeknepen oog breng ik mascara aan. Na een paar seconden kijk ik in de spiegel en lach tevreden naar mezelf. Ik ben er klaar voor. Mijn ouders hebben de kinderen een half uur geleden opgehaald voor hun wekelijkse logeer partijtje en Rogier is aan het hockeyen. Alhoewel, na mijn recente ontdekking van gisteren weet ik niet of hij dat ook daadwerkelijk aan het doen is.

Veel tijd om er over na te denken heb ik niet, want ik wil op tijd bij Jack zijn. Vreemd eigenlijk; ik voel totaal niet de behoefte om Rogier te confronteren met zijn affaire (want iets anders kan ik niet van de woorden op het kladje maken). Misschien ook omdat ik daarmee mijn eigen relatie met Jack op het spel zet, alsof het ineens allemaal realiteit wordt. Voor nu kan ik mij nog onderdompelen in de leugens. Mijn moeder had mij wel onderzoekend aangekeken net, toen ze de kinderen kwam halen. “Je ziet er moe uit lieverd, gaat het wel goed?” Snel had ik mijn ogen afgewend en de kinderen een dikke knuffel gegeven. Ik wilde haar niet laten zien dat haar woorden wel degelijk binnen kwamen. Natuurlijk gaat het niet goed, ons gezinsleven is als een kaartenhuis. Je trekt er eentje uit en het hele gebeuren stort in elkaar.

Haast onmerkbaar schud ik mijn hoofd in de spiegel. Niet aan denken nu, vanavond draait om jou en Jack, spreek ik mezelf vermanend toe. Ik trek mijn hakken aan en trek mijn rokje recht. Nog een vlugge blik in de spiegel en een paar minuten later sta ik buiten. Terwijl ik in de auto stap en de oprit afrijd, dwalen mijn gedachten af naar Jack. Hoewel ik degene was die in lichterlaaie stond na mijn eerste ontmoeting met Jack was het blijkbaar wederzijds geweest. Na het korte rapport gesprek had Jack mij aangekeken en gevraagd of docent worden altijd mijn passie was geweest. Bevestigend had ik dit beantwoord en voor ik het wist waren we in een leuk en zeer geanimeerd gesprek beland. We konden makkelijk praten en hadden veel overeenkomsten. Jack bleek in dezelfde stad als ik gestudeerd te hebben en we hadden zelfs een gemeenschappelijke kennis. Na een tijdje, voor mijn gevoel een paar minuten maar het bleken er 30 te zijn, kwam Maaike aankloppen om te vragen waar ik bleef. Alle ouders waren weg en de school zou gaan sluiten. Lichtelijk betrapt had ik mij omgedraaid en gezegd dat ik er aan kwam. Jack en ik waren opgestaan en liepen langzaam het lokaal uit; bijna alsof we niet wilden dat er aan dit gesprek een einde kwam.

Enigszins aarzelend had Jack om mijn nummer gevraagd opdat we dit gesprek konden voortzetten op een ander tijdstip, “in de kroeg misschien?” had hij met een glimlach gevraagd. Alles in mij schreeuwde ja maar ik bekende schoorvoetend aan hem dat ik getrouwd was. Ik kan mij nog de teleurstelling op zijn gezicht herinneren. En uit het niets, ik begrijp nog steeds niet waarom, zei ik tegen hem:” maar ik wil wel graag je nummer.”. Maaike was al naar beneden gegaan dus we stonden alleen op de gang, onder het tl - licht. En daar op dat moment keken Jack en ik elkaar aan en ging ineens alles in slow motion en tegelijkertijd heel snel. Hij zoende mij en man, dat was lekker. Onzeker en met een diep schuldgevoel had ik mij na een paar minuten uit de omhelzing terug getrokken en was ik weggelopen. Jack verbouwereerd achterlatend.

In de weken erna, had ik hem niet uit mijn hoofd kunnen zetten en toen ik hem op een dag , compleet toevallig, in de stad tegen het lijf liep, was er geen houden meer aan. En nu, 6 maanden later, reed ik de parkeerplaats van het hotel op met een zelfde gevoel van verlangen als de allereerste keer dat we zoenden….