Naar de andere kant van de wereld

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Bar, lees hier haar bio.

Oh, wat waren we enthousiast om dit avontuur in het buitenland aan te gaan.Maar oh, wat was het eigenlijk spannend om dat te doen met onze kleine “Disco Donna” in mijn buik. Het was zomer 2016 en ik was bijna 6 maanden zwanger van ons eerste kindje die wij, aan de hand van haar dans moves in mijn buik, Disco Donna noemde als werknaam. Mijn man en ik wilde al een tijdje naar het buitenland en wij kregen toen de kans om voor zijn werk naar Manilla te verhuizen. Zonder er ooit eerder te zijn geweest begon na een vlucht van 17 uur, ons nieuwe leven in het warme, fijne, tropische en derde wereld land: de Filipijnen.

Filipijnse zorg

Stap 1 was een goede dokter vinden voor Disco Donna en mijzelf. Die vond ik gelukkig snel via de gigantische expat community hier. Een hele fijne, geduldige, vrouwelijke gynaecoloog die mij, bij onze eerste afspraak ,1,5 uur aan het woord liet om mijn 1000 vragen te stellen over de Filipijnse zorg, bevallen, haar ervaringen etc. Ze was (en is) geweldig. Ik wilde heel graag natuurlijk bevallen. Daar heeft zij mij continu in gesteund, ondanks dat het hier gebruikelijk is om een keizersnede te krijgen. Dat komt doordat veel medici hier worden opgeleid in de VS waar een keizersnede ook “normaler” is dan bijvoorbeeld in Nederland. Na 26 uur via de natuurlijke weg proberen, werd het helaas toch een keizersnede. Het brak mijn hart dat het mij niet natuurlijk “lukte”, maar na die lange reis met Disco Donna vonden mijn man en ik het belangrijkste dat onze dochter gezond ter wereld kwam. En dat gebeurde!

Hormonen

Wat gebeurt er veel met je na de geboorte van een kind, zeker als je dan ook nog op een nieuwe plek zit. Je bent op een enorme afstand van familie en vrienden en hebt nu nieuwe, “vertrouwde” mensen om je heen. Ik had last van hormonen en het gemis van mijn overleden moeder was heel erg aanwezig. Ik hield 100 procent vast aan mijn man.  Alles was nieuw, vooral het moeder zijn, en dat na de mentale teleurstelling dat ik een keizersnede moest ondergaan. Maar gelukkig dat het kan en bestaat tegenwoordig! Anders waren Livie en ik er nu waarschijnlijk niet meer geweest. Dat doet je wel denken aan hoe dat vroeger was afgelopen….of in landen waar de medische zorg minder goed is. Dat maakt ons zo, zo Lucky!

Taguig City

Nu, bijna 3 jaar later, wordt ons tweede kindje Freddie volgende week al weer 1 jaar en is Livie de leukste, liefste, stoutste, meest eigenwijze grote zus die er is. Of vindt iedereen dat van hun eigen kinderen?;-) Daarnaast mogen zij allebei voor de rest van hun leven aan iedereen uitleggen waar Taguig City is; de geboorteplaats die vermeld staat in hun paspoorten. The adventure continues…