Streng zijn doet geen pijn

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Lin, lees hier haar bio.

Als klein meisje had ik geen “echte” oma; zo’n gezellige, die altijd aandachtig naar je luisterde. Of die je verwende met een ijsje of iets lekkers of je eens heerlijk knuffelde. Nee, mijn oma nam ons (drie kinderen) éénmaal per jaar mee naar De Lage Vuursche voor een pannekoeken maal. Eentje met veel stroop, dat heette toen nog keukenstroop, met veel plak-en likwerk. Na het eten meteen weer naar huis met oma’s stinkhondje Vossie. Natuurlijk mocht mijn broer, de oudste, voorin en moesten mijn zusje en ik achterin; met dichtgeknepen neus Vossie elkaars richting uitduwend.

Super Oma

Ik wist het zeker: ik zou een super oma worden; ik zou nooit mijn geduld verliezen, altijd begripvol zijn en een luisterend oor bieden.

Wat schetst echter mijn verbazing -ik heb veel geleerd in mijn Nomi periode, nu al 7 jaar lang- ik heb leren tellen! Van 0 naar minstens 20 en weer terug!

Krampachtig het geschreeuw of gehuil aangehoord die mijn dochters kregen voorgeschoteld. Ik hield daarbij mijn adem in en er kwam geen woord over mijn lippen want je mag je absoluut niet bemoeien met de opvoeding van je kleinkinderen. Begrijpelijk, ik wilde toen ik moeder werd ook niet veel weten van alle goedbedoelde adviezen. 

Mag ik?

Maar bij het oppassen van mijn engelbengeltjes heb ik eigenhandig wat aanpassingen bedacht.

Allereerst werd “ik wil” veranderd in “mag ik” of “kan ik”? Dat klinkt al een stuk leuker en  daarnaast verdraaien Nomi’s oortjes helemaal als ze “ ik wil” hoort.

Verder met zachte hand op de achterhoofdjes bij schreeuwpartijen de hal opzoeken en met een vriendelijk verzoek om rustig te worden de deur dichttrekken.

Als die klus geklaard is kan men weer binnenkomen. Met een “dat-is-veel- gezelliger”  en aai over het bolletje; weer verder met spelen.

Lijn trekken

Na deze sessie dacht ik dat mijn enkelbengeltjes mij schuw of angstvallig zouden vermijden, maar niet is minder waar. Stralend word ik iedere keer weer begroet, in levende lijve wanneer in Holland, of via Face Time. En dat leert mij dus toch weer de les: “ streng zijn doet geen pijn”. Het is slechts een lijn trekken en niet bang zijn dat je dan niet meer aardig gevonden wordt.

Ik houd heel veel van mijn 2 superbengels, mijn kleinzonen, en ik verheug mij erop gek met ze te doen op de trampoline of hockey/voetbal met ze te spelen en in mijn armen te sluiten. Ik blijft echter wel tot 20 en terug tellen zo nu en dan…