Trots op poep!

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Kimberley, lees hier haar bio.

Ja, poep. Nooit had ik dit zien aankomen. Je voelt heel veel trots als moeder, maar dat dit zoveel gevoelens als trots, warmte, liefde, blijdschap, en nog veel meer aanwakkert; dat had ik nooit van mijn leven zien aankomen.

Onze dochter van bijna 2,5 kan best wel goed aangeven wanneer ze moet poepen. Poepen. Het is ook niet eens een vies of raar woord meer. Maar goed, ze weet dus wat het is, ze weet wanneer het eraan komt. Dus daar ben ik dan, superheld mama met het wel bekende potje in de aanslag. Als een speer haar broek naar beneden, romper open en luier uit. ‘Ga maar zitten lieverd en neem je tijd.’

En daar gaat ze dan, zittend op het potje, tablet op schoot, haar tijd nemend. En dan! ‘Mama, klaar!’ Ze staat op, wijst naar haar grote mensen drol (nog steeds verbaast het me wat er uit zo’n mini mensje komt) en roept: ‘mama poepeluiee!’. Ik kijk vol trots en ik zie niet alleen poep, maar ook een plasje! En daar komt dan de warme gloed vol trots en liefde als een warme deken om je heen.

Toevallig had ik mijn partner aan de telefoon met beeld bellen, dus ik draai de camera en roep: ‘kijk nou babe!’ En dan merk je wel, dat wij moeders van een hele andere planeet komen, want ik krijg als antwoord terug: ‘oh je bent druk, ik spreek je wel later.’

Zo trots als onze dochter is, zwaaien we haar drol uit wanneer ik het in de wc deponeer en doortrek. En ja, dan komt het; de kleine dame wil geen luier meer aan. Dus wat doen we; geen luier, romper dicht en broek aan.

Enkele momenten later: ‘mama poeeeee!’ Een ongelukje, geen poep, maar een plasje. Want ja, die heeft ze nog niet goed door. Dus daar gaat superheld mama weer in de aanslag, dit keer vliegensvlug kleding uit, in bad (want deze dame wil niet douchen), luier om en schone kleren weer aan!

En daar gaat ook de wasmachine weer aan, met wasbeurt nummer 3 van vandaag.