Hoe ik voor de eerste keer oma werd

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Lin, lees hier haar bio.

Hola, ik ben “ Nomi Spanje”, Nomi op afstand en zeker nog niet aftands. Nomi werd ik, toen ik mijn ontroerde dochter in mijn armen sloot en zij mij  “mammie, kijk” toefluisterde en trots haar 8 weken te vroeg geboren dochter in de couveuse in Luxemburg toonde. Zo klein en fijn lag daar Pilar, vernoemd naar een Spaanse heilige.

Nu is ons “Pietje” alweer bijna 7 jaar oud maar ik herinner mij de eerste maal dat ik haar mocht verschonen. Met een kloppend hart en klamme handjes; bang voor die breekbare beentjes, armpjes en wiebel hoofdje op dat tere halsje. Wat een gefriemel en hoe kon ik na zelf vier kinderen te hebben grootgebracht zo onzeker zijn? Gelukkig baarde oefening kunst en klaarde ik dat klusje bij de volgende 3 kleinzonen, met luchtjes en al, zonder al teveel problemen. Pilar en ik delen een liefde voor oorbellen, nagellakjes, make up en dansen. Zij is een echte dame en mag dat ook altijd bij mij zijn. Een momentje welke ik nooit zal vergeten was toen wij samen naar Frozen, prachtige tekenfilm met mooie liedjes, keken en één fragment zo grappig vonden dat mijn lach en tranen niet meer ophielden en zij mij verrukt aankeek dat ik dit óók zo leuk vond. Ik was op dat moment haar deelgenoot, haar vriendinnetje en samen hadden wij zo’n plezier en nu nog elke keer weer vraagt zij mij hoopvol: “ Nomi zullen we nog een keertje samen kijken?” Maar stoor deze dame niet als zij een filmpje mag kijken van mama lief en ik haar wil Face Timen, daar heeft zij dan even geen “ time” voor.  “Ja Nomi dan moet je maar weer terugkomen naar Nederland en dan wil ik graag bij jou logeren, dus als je het niet erg vindt, klik ik je nu weg”!  Herkenbaar en duidelijk mijn kleindochter; heeft ze toch iets van mij meegekregen! Mijn wens is dat dit prachtige mensenkindje uitgroeit tot een lief en bijzonder mens. Voor mij is zij dat al vanaf het allereerste moment, onverwachts geboren in Luxemburg, strijdbaar en vol “gusto” voor het leven. En als ik een stukje mag meelopen ben ik een hele dankbare Nomi, voorlopig nog eventjes op afstand en zeker niet aftands, uitkijkend naar nog meer bijzondere momenten.