Wat wil je worden als je later groot bent?

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Jett, lees hier haar bio.

Als klein meisje wist ik het zo zeker, ik wilde kraamverzorgende worden of nagelstylist. Ik kon mijzelf namelijk urenlang vermaken met het kijken naar baby;s tijdens een kraamvisite, met doktertje spelen of de nagels van visite lakken op een verjaardag. Nadat ik een paar weken stage had gelopen in een nagelstudio tijdens mijn middelbare school periode, ging er een dikke streep door de nagelstudio. Klanten met hondjes in kinderwagens en verhalen over scheidingen en advocaten waren toch niet zo mijn ding.Ik ging mij focussen op de kraamzorg. Altijd was ik al gefascineerd door het feit dat een mevrouw met een witte jas, in de eerste week dat er een baby geboren was, gewoon elke dag mocht langskomen. Gelukkig had ik niet zo'n rooskleurige voorstelling van het vak toen ik mij aanmeldde voor de verbrede opleiding genaamd “verzorgende Ig”. Mijn moeder zit namelijk al geruime tijd in het vak dus ik wist precies wat kraamzorg toentertijd inhield.

Mijn allereerste gezin staat nog vers in mijn geheugen gegrift. Halverwege de kraamweek was er een inval van een speciale eenheid vroeg in de ochtend. Toen ik aankwam om 8.00 uur kon ik direct aan de bak om alle instanties te contacteren over het voorval en moest ik de oudere broer en zus gerust stellen want ook deze hummeltjes hadden alles gezien en gehoord. Het zal een trauma voor het leven geworden zijn. Van alles wat ik in mijn werk heb gezien, gehoord en heb ervaren, kan ik hele boeken schrijven. Ik heb hele mooie nieuwe mensen leren kennen maar soms ook het aller slechtste in de mens naar boven zien komen. Ik heb gezinnen gehad waar ik mij zo enorm thuis voelde, dat ik nu nog contact met ze heb. Zo was er een papa die elke dag nadat mijn werktijd erop zat, samen met oma zorgde dat er al eten en een extra bord klaarstond zodat ik ‘s avonds gezellig ging kon eten. Ook heb ik meegemaakt dat ik mij zo onprettig en niet welkom voelde, dat ik halsoverkop mijn tas heb gepakt en weg ben gegaan omdat mevrouw dreigde mij te slaan omdat ik mij bemoeide met haar baby die ze tegen het advies van het ziekenhuis had meegenomen. De kleine was 14 procent afgevallen en heel suf. Na vijf hele bijzondere jaren waarin ik veel medische kennis maar vooral ook mensenkennis heb vergaard, is toch ook het einde voor mij in zicht in dit ooit zo mooie beroep. Voor mij is de kraamzorg helaas niet meer wat het vak inhield toen ik hiermee begon. De uitdaging en het gouden randje zijn weg. Bij deze wil ik alle lieve gezinnen bedanken voor de warme ontvangsten in jullie huisjes waar ik mij snel thuis voelde. Voor de fijne gesprekken en mooie herinneringen. Ik ga een nieuwe uitdaging aan waarin ik kan blijven doorgroeien. Ik ga de opleiding verpleegkunde volgen! Ik blijf met mensen werken en voor ze zorgen. Dit is wat ik het liefste doe! Voor alle aanstaande mama's; ik wens jullie een wolk van een kraamtijd met behulp van één van mijn top collega's. En vergeet niet, volg altijd je gevoel en je hart want dat klopt altijd!