Gekke, intensieve maar fijne weken

Dit verhaal is geschreven door Happy Mom Angeline, lees hier haar bio.

Het is half mei. Na acht weken thuis te zijn geweest, mogen de kinderen eindelijk weer naar school. De afgelopen weken waren bijzonder, gek, fijn en intensief.

In gedachten ga ik terug naar 16 maart 2020: alle scholen gaan dicht. Iedereen moet vanaf nu zoveel mogelijk thuisblijven. Geen contact met mensen, buiten je eigen gezin/huishouding. Pff, dat vond ik een heftig bericht. Het jaar 2020 begon voor mij zo goed. Ik was afgestudeerd Verpleegkundige, was aangenomen bij mijn droombaan en kindjes mochten vanaf februari allebei naar school. Ik zou weer meer rust en tijd voor mijzelf krijgen. Ik keek echt uit naar die nieuwe fase. Maar dat liep allemaal even anders.

Hoe moest dat allemaal met twee kinderen thuis? Hoe lang zou het gaan duren, hoe gaat het met school, met het huiswerk en met mijn nieuwe baan als verpleegkundige in het ziekenhuis? De kinderen deden het goed. Zeker de eerste weken was het huiswerk thuis maken nog best om te doen. We maakten een dagschema, begonnen op tijd met schoolwerk en hielden tussendoor een kleine pauze. Net als op school. Ik zat erbij en hielp waar nodig. De oudste zit in groep 3 en moest nog best wat dingen maken: lezen, schrijven en rekenen. Gelukkig leert ze makkelijk en was het werk meestal met 1,5 uur ook wel gemaakt. De jongste daarentegen, had niet zoveel zin om iets te maken. Die vermaakte zich vooral met lekker spelen en af en toe een werkje. Gelukkig mocht dat ook, ze is pas net vier en dus tot nog niets verplicht.

Onmacht van haar en van mij

Ze waren meestal lief en ik kon het allemaal goed handelen. Maar op sommige dagen, kon ik ze wel achter het behang plakken. Niets was goed, alleen maar boos doen tegen elkaar en tegen mij. Ik moest ze dan ook echt een paar keer apart zetten. De oudste gaf aan het gewoon heel moeilijk te vinden dat ze nergens heen kon, met niemand (behalve haar zusje) mocht spelen en alleen maar thuis zat. Dit uitte zich in boosheid en huilen. Onmacht van haar, maar ook van mij. Want hoe goed ik dat ook snapte, het wil niet zeggen dat ik het goed vind dat ze zo tekeerging. Op dit soort momenten werkte het voor haar het beste om haar even op haar kamer te laten. Na een paar minuten ging ik naar haar toe, zei ik niets en het enige wat ik deed, was haar vasthouden. Zo zaten we samen een paar minuten en ik merkte dat ze langzaam weer rustig werd. Knuffelen, heel veel knuffelen is de beste remedie tegen boosheid.

De weken gingen voorbij, het huiswerk werd gemaakt en er was dagelijks contact met de juffen. Toen begon de vakantie en hoe gek dat ook is - we zaten namelijk al weken thuis – was het ook wel even lekker. Geen wekker zetten op de dagen dat ik vrij was, even geen huiswerk en verplichtingen. Het was heerlijk, maar oh, wat ben ik ook blij dat ze weer twee dagen in de week naar school mogen. Weer een beetje het normale leven oppakken, weer wat meer tijd voor mijzelf. De meiden hadden er zin in. Toen ik ze ’s middags van school haalden, waren ze blij en werden er gelijk afspraken gemaakt met de vriendjes. Weer een beetje een ‘normale’ dag, zoals het hoort. Kids blij, mama blij.

Een werkplek die goed bevalt

Mijn baan in het ziekenhuis is helemaal te gek. Want ondanks de gekke tijd waar we nu in leven, en daardoor de stilte in het ziekenhuis, ben ik er helemaal op mijn plek. Ik heb leuke collega’s, leer ontzettend veel nieuwe dingen en juist doordat het nu zo rustig is, heb ik ook alle tijd om goed ingewerkt te worden en mijn plek te vinden op de afdeling. Hoe fijn is het om te werken op een plek, waar je altijd al wilde werken en dat het dan ook goed bevalt? Letterlijk en figuurlijk.

Op de afdeling Verloskunde (geboortezorg) komen vrouwen om te bevallen (poliklinisch of klinisch), voor pijnbestrijding tijdens de bevalling, inleiden of omdat ze last hebben van hyperemesis gravidarum/HG (extreme misselijkheid met braken tijdens zwangerschap). Tijdens mijn werk als kraamverzorgende werkte ik vooral met gezonde moeders en hun baby’s. Nu zitten er ook vaak zieke moeders en/of baby’s tussen. Je weet nooit wat de dag brengt. Hij kan heel rustig beginnen, maar toch vollopen met moeders die moeten bevallen. Tijdens mijn eerste maand, mocht ik bij twee bevallingen meekijken. Bevallen is niet iets nieuws voor mij, maar wel in het ziekenhuis. Wat zijn de taken van mij als verpleegkundige, waar moet ik op letten?

Op een ochtend kwam een vrouw op de afdeling voor een intakegesprek. De volgende dag zou zij een geplande keizersnede krijgen. Ik had dienst en stond haar samen met mijn collega op te wachten. Zij zag mij en zei: “Ik ken jou, je hebt bij mijn eerste gekraamd.” Ik herkende haar in eerste instantie niet direct, maar tijdens het gesprek kwam er steeds meer naar boven. Ze had gelijk, 4 jaar geleden had ik bij hen gekraamd. Hoe bizar is het dat ik net deze dagen dienst heb in het ziekenhuis waar ik inmiddels als verpleegkundige werk en zij hier komt bevallen van haar tweede kind! Toeval bestaat niet, het moest gewoon zo zijn.

Ze was zenuwachtig voor de keizersnede de volgende dag. Mijn collega en ik stelden haar gerust en probeerden te regelen dat ik de volgende dag ook bij de OK aanwezig mocht zijn. Door de Corona zijn alle regels aangescherpt, maar het mocht. De volgende ochtend rond 7 uur meldde ze zich met haar partner op de afdeling. Ik was er om ze op te vangen en twee uur later ging ik, samen met mijn collega, met hen mee naar het OK. Op de OK ging het voorspoedig, moeder en baby maakten het goed. En ondanks dat de baby even wat extra zuurstof nodig had, mochten ze na 48 uur gewoon samen naar huis.

Een kleine twee weken later, lag er thuis een geboortekaartje op de mat met daarin een lieve brief. Ze bedankten mij voor de goede zorgen en schreven dat ze het als heel prettig en bijzonder hebben ervaren dat ik er nu ook weer een beetje bij was en voor hen mocht zorgen.

Dat doet mij goed, hier doe ik het voor. Op naar een hele mooie tijd op deze afdeling!